senden önce uyanırsam
yüzler basıyor gün ortası
yüzümü.örtüyorum perdeleri
hiç uyanmamışım gibi:ipek
yolu onlara geçmemiş,ben
değilim çözümsüzlüğün
bir numaralı düşmanı.sen olunca uzatıyorum
gözlerimi azılı serinliğine sabahım,
soruyorum burada terazi kim;diktiği hep bunlarsa
sevmeyen karanlığı.
