antalyada yaşayan bir kadının 4 cocuğu var kızlar öğretmen, hemşire ve üniversitede uluslar arası ilişkiler okuyor biride, oğlan çocuğununda üniversite okuması gerekiyor ama zihinsel engelli olduğu için devletin her özel şirketin engelli vatandaşlara iş imkanı sağlaması şartı sayesinde çalışıyor. bu çocukların annesi bir gün bir kadınla tanışıyor kadının iki çocuğu var ve bu iki çocuk hem zihin hemde bedensel engelli, 4 çocuklu kadın
- bir çocuk daha yapmayı düşünmedin mi? diye soruyor. kadının yüzü asılıyor sinirleniyor, 4 çocuk annesi olan kadın diğer kadının şu cevabı vermesini bekliyor: ya diğeride engelli olursa ne yaparım? ama kadının cevabı şöyle oluyor;
- ya doğurduğum çocuk normal olursa, ben onu bu engelli çocuklarımdan daha çok severde evlatlarım arasında ayrım yapar çocuklarımı sevgisiz bırakırsam, bakımlarını aksatırsam kendimi nasıl affederim. diyor.
engelli çocukların annelerinin, anneliği çok başka onların sevgileri, fedakarlıkları çok farklı. çocuklarının büyüme durumu farklı, normal çocuk büyüdükçe annesinin sorumluluğu azalır, evlendirir gider ama engelli çouklar annelerine ölene kadar muhtaçtır ve o annelerin eğlenmek yalnız kalıp kafa dinlemek olanaklar hiç yok gibidir. rabbim hepsine sabır versin.
