bedenimiz kopsa da, ellerimiz, gözlerimiz birbirine değmese de son sözler edilse de, tek kelimenle aldın beni yine içine.. "dipteyim". bu sana kesinlikle son sözüm diyen kıza yine birşeyler söylettin, sana iyi misin dedim, seni merak ettim, yine gururumdan önceye koydum.. üzülseydin, hiç gitmezdin ki ben elini tutmak isterken. şimdi diplerde olsaydın, bana ihtiyaç duyardın, gurura değil. ne demiş, biz hiç beceremedik, sevmeyi de terketmeyi de. bu sefer oluyor sanki ha. ayrılıyoruz. ayrıldık. bitti. bi daha sen yoksun. çünkü artık ne yapsan, evleneceğim adam değilsin.
bekledim seni, 6 ay bekledik birbirimizi. keşke beklediğimize değecek kadar ağzımız kulaklarımıza varsaydı. keşke biraz normal olsaydın.. şimdi nasıl yeniden seveyim ben birini. hala senin göğüslerinin arasına burnumu dayamanın hayali geliyor gözlerimi kapattığımda. hala sen varsın korktuğumda yanımda. hala güvenerek başımı yaslamak istediğim sensin.. kollarında ağlamak istediğim. her şeyi unuturum, seni bile unuturum ama bu hislerimi nasıl durdururum?
