ülkemizde yargıya, hukuka güven hiç kemikleşmedi, aksine hep azaldı. bunun kökeninde halkın yapısına tam uygun kanunların olmaması başat etkendir. bir millet düşünün ki, medeni kanunu ile borçlar kanunu işviçreden, ceza hukuku italyadan, Ceza Muhakemeleri Usulü kanunu almanyadan, ticaret hukuku da almanyadan ve idare hukuku ise fransa alınmıştır.
ilerleyen yıllarda yapılan kanunlarsa, askerlerin emrinde ve gölgesinde açıklarla, ruhlarla, baskılarla cephelenmiş olarak yapılmıştır. o bazılarının övdüğü 1961 anayasasının ise kökü kanlı ve bereketsizdi. mutabakat bir yana, halkın teveccüh ettiği koca sağ partilerin fikirleri dahi alınmamıştı. kanunlar lafta adil, ruhen zalimdi. senatör yapılı çift başlılıkta zaten, bu düzeni korumak, denetlemek içindi.
kısacası araklama kanunuların beteri de olacaktı. uyumsuz kanunlar yerine siyasi,ideolojik,ahmaklık kokan araklamalarla iyice yargının işlevsizleştirilip,çürütülmesi. bu durum daha fenaydı. çünkü hukukun üstünlüğü yerine başka hesapların getirisi hesabıyla yapılan araklama daha fenaydı. ne yazık ki bu fena hal hala sürmektedir. her parti konuşmakta ama faaliyet,uzlaşma sergilememektedir.
