lisede hazırlıktayken, bir arkadaşımla tartışmıştık. bir insanın aynı anda hem metallica, hem backstreetboys dinleyemeyeceğini iddia ediyordu, oysa ki ben dinliyordum**. sadece onunla kalsa iyi, ibrahim tatlıses de dinliyordum. yerli yabancı rock metal r&b rap pop arabesk türkü tsm ayırt etmeden, kulak zevkime hitap eden kaliteli bulduğum, tınısı hoşuma giden herşeyi dinliyordum. dinlemeyi geçip yabancı şarkıların sözlerini ezberliyordum bile.
aradan 11 yıl geçmiş, ben hala her tür müziği dinliyorum. o anki ruh halime göre. bazen damar dinleyip ağlıyorum, bazen bağıra çağıra linkin park şarkısı söylüyorum, bazen serdar ortaç şarkısı eşliğinde "hobaa eller havaya" yapıyorum. hepsi hepimiz için. "ben ...cıyım, başkasını dinlemem" zihniyetler beni kınıyor, ben onları kınıyorum. hayata böyle at gözlüğüyle bakmak, insana birşey katmaz, insan eksik ölür. bir ömür boyu öteki tarafları bilmeden yaşar gider ve evet, eksik ölür. sanat sanatçı kavramları tartışılır, ama müzik sanattır, bu tartışılmaz. nasıl ki resme ilgi duyan biri sanatçının hangi akımdan etkilendiğine aldırmadan resim sergilerine gidiyor, nasıl ki bir film tutkunu her tür filmi izliyorsa, müzik seven biri neden her tür müziği dinlemesin ki?
hele hele "ben yabancı dinlerim, yerli dinlemem" diyen özenti, yıkıl karşımdan...
