yaptığım aptallıkların en büyüğü.
söleseydim, o da beni seviyorsa çıkardık. sonra ayrılsak bile "ben elimden geleni yaptım, olmadı" diyebilcektim, unutucaktım.
söleseydim, beni sevmediğini söyleseydi "vay öküz" deyip unutucaktım.
şimdi ondan kilometrelerce uzaktayım, bir daha o şehre dönebilecek miyim belli değil. fakat onu son görüşümün üzerinden bir yıl geçmesine rağmen hala unutamıyorum. unuttum sansam bile her gördüğümü ona benzeterek unutamadığımı anlıyorum. içimde çok fena ukte kaldı.
bir daha öyle aşık olursam, kesin sölerim.
