fakirlik kötü şeydir hacı. hele ilk okulda daha kötü. cebinde 50 kuruşun vardır. ama harcamaya korkarsın. fakirlik kötü şeydir hacı. zengin kızları cicili bicili defter kaplarıyla süslü etiketleriyle yepyeni defterleriyle sınıfta bir hava estirirken siz ya kaplıksız içindeki dolu sayfaları yırtılmış yada bantlanmış defterlerinizle bir köşeye sinersiniz. hep bir küçük emrah havası vardır üzerinizde ama küçük emrah gibi dışa vuramazsınız(ayrıca amcanız annenize tecavüz etmez ve kız kardeşinizde fahişe olmaz film mi lan bu, neyse). bir de sınıf topu vb. şeyler için sınıfta para toplamalar yok mu? işte köşenize pusarak saklanamayacağınız anlardandır bu vermeniz için toplum baskısı hissedersiniz üstünüzde(tabi o zamanlar toplum baskısı teriminden haberiniz yoktur). eğer şanslıysanız gerçekten zengin çocuklardan birisi kalkıp ben onun yerine vereyim der işte o an üstünüzdeki baskı kalktığı için inanılmaz mutlu olursunuz. bir de eskiden kitapların çalınması durumu vardır. bu ne lan demeyin başıma gelmiştir bizzat(çalan çocukta zaten çaresizlikten çalmıştır ona da yüklenmek doğru değildir). öğretmen sınıfta neden kitabın yok dediğinde kayboldu dersiniz ama bir baskı bir baskı her an öğretmenden bir laf yeme yada sınıfta dalga konusu olma durumu varken o anda yine sınıfımızın güzide kızlarından birinin ailesinin kitap dağıtım kampanyası olduğunu ve gerekli kitapları verebileceğini söylemesiyle o kıza nasıl bir minnet duyulur bilemezsiniz(seçil teşekkür ederim). ilk okulda fakir olmak zordur hacı. geri kalanlar ise sürekli yaşadığınız fakirlik sorunları(kantinin yolunu bilmemek vb.) olduğundan zamanla değeri kaybolur.
