Vatanın kutsiyetinin idrakinde, devleti yönetenlerin nasıl bir ihanet içinde olduğunu kavrayamamış, hatta belki de konduramamış saf, iyi niyetli annenin temiz yüreğinden gelen haykırıştır.
O anne birinci dünya savaşı'nda da, kurtuluş savaşı'nda da, kore'de de, kıbrıs'ta da evladını seve seve bu vatanın selameti için feda etmiştir, bundan sonra da sorgulamadan, yargılamadan edecektir. Çünkü büyüklerinden böyle görmüştür.
Acaba doğru olan o anneyi eleştirmek midir yoksa o annenin bu davranışı üzerine oturup yeniden düşünmek midir?
