Kürt sorunu toplumsal değil bireysel bir sorundur. Öncelikle bu kavram kafamızda yer ettikten sonra konuşmak gerekirse; ben A kökenli bir insan olsam ve A dilini ülkede konuşulan B dilinden daha önce öğrenmiş olsam; zaten eğitimin tam yerinde olmayan ülkemde -daha sonradan öğrendiğim bir dille, yedi sekiz yaşımda- öğrendiğim tüm derslerden tiksinirdim. Buradan anadilde eğitimin gerekli olduğunu hatta ve hatta okuma oranını artıracağını düşünüyoruz.
Öteki yandan bakınca;
amaç ülkenin bir bütün olarak refahını sağlayıp, her etnik kimliğin bu ülkede özgürce, istediği yerde, istediği meslekte, istediği konuma çıkmasını sağlamaksa anadilde eğitim hakkı bu duruma fırsat olmanın yanında ülkeyi ayrı bir bölünmeye götürüyor. Yeni bir ülkeden falan bahsetmiyorum. A dilinin okutulduğu ilkokullar, B dilinin okutulduğu ilkokullar; A lisesi, B lisesi; A doktor, B doktor gibi ayrılıkların yanı sıra A diliyle eğitim görmüş bir insana B dilinin ağırlıklı olduğu bölgede çalışma hakkı kısıtlanmış oluyor.
Bu durum özgürlükten ziyade özgürlükleri kısıtlamak olur. Tabii ki bir haktır fakat türkiyede hala memleketlim sıfatına dayanarak insanlar işe alınırken bu kadar keskin bir ayrılığın bambaşka sorunlara yol açacağı gerçeğini de unutmamak gerekir.
