benim içim yanıyor... bir sevgilim var, henüz askere gitmemiş, biliyor musun? senin de öyle yanıyor mu için ? hayal ediyor musun, o en sevdiğinin ölüm sahnesini? katlanabiliyor musun? rahat uyuyabiliyor musun? ben memleket aşığı olamıyorum... sen olabiliyor musun? küfür etmeden durabiliyor musun bu düzene? kendini avutabiliyor musun? yine de hümanist olabiliyor musun??
çünkü ben yapamıyorum... ben memleketimi sevmiyorum, ben kürtleri sevmiyorum, ben bu düzeni sevmiyorum. tek sevdiğimi kaybettikten sonra, ben yaşamayı bile sevemiyorum...
bunca siyasi oyunların döndüğü bir memlekette, pisi pisine ölen gençlerin ailesine 'vatan sağ olsun' diyebiliyor musun?
