öz amcam ve öz dayım tarafından aklım yettiğinden 8 yaşıma kadar tacize uğradım. şuan 22 yaşındayım ve hala utanmadan yüzüme bakıp konuşabiliyolar. banyoda beni köşeye sıkıştırıp oramı buramı okşamalarını,gece yatarken yanıma gelip cinsel organıma dokundukları zamanları unuttuğumu sanmaları tam trajedi. biliyorum ilk duyduğunda insanın yüzüne tokat gibi iniyo ama gerçek ve bu gerçek bana hayatla dalga geçmeyi öğretti. istediği oje rengini bulamayınca üzülen inanların olduğu bi dünyaya karşılık yaşadıklarımın ağırlığı beni ya intihara ya dalga geçmeye sürüklerdi. ben annemin bile bana inanmadığı bu dünyayla dalga geçmeyi tercih ettim.üzülmeyin bir gün hesabı sorulacak doğru zamanı bekliyorum...
