Elma yok mu? çilekli şeftali de olur.
-olabilir.
ama ben bu hikayeyi yazmayacağım.
.
kumsalda bir ayna yosunlar sarılmış ahtapot kollarına, ağır ve tek başına. yoo, yanlış anlamayın sakın! şayet ben burada, sizlere bir hikaye yazmıyorum. gerçekten. kahve yapıyorum. evet evet sadece kahve yapıyorum ben. hemde sütlü orta şekerli bir balık kahvesi. oturup aynanın karşısına içelim diye, kumsalı kana kana.
yüzüyorum arada. uçuyorum aslında, her kulaçta. ne de olsa yüzmek ile uçmak aynı değil midir?
- meçhul
ama neden canım, ikisinde de yaşanan hayatlara en tepeden bakmıyor musun? uçamayanlar yüzmeli bence. yalnız sakın ha, söyleyelim onlara unutmasınlar yüzerken aynalarını ellerinde, neme lazım sonra balıkcıklar görüpte kendilerini, anlarlar birer yemekten ibaret, rakıda da balık olduklarını. aman! üzülürler filan. yazık. dikkatli olmak gerek tabi.
nesimi? ne diyordum ben? ha, evet uçmak ile yüzmek aynı şeydir deyip duruyordum en düz mantığından. halbuki ikisinde de dünyalarına en tepeden baktığın başrol karakterlerinin sinirleri vardır. tabii canım, balıklar da sinirlenir, olta takılınca ağzına.
hadi balıkcıklar bağıralım en baştan?
elma yok mu? çilekli şeftali de olur.
