sensiz geçen bir gün daha.. Sen gittiğinden beri artık hiç bir şey hissedemiyorum.Sevinmek,üzülmek,ya da insan oğlunun o verdiği tepkiler benden çok uzaklarda. Sanki Ruhum da seninle bir gitti. mümkün olmadıkça kimseyle konuşmamaya çalışıyorum. sen ve son günümüz aklıma geldikçe de öylece sabit bir noktaya bakıyorum. Bugünlerde yine iyi halim bu. Adeta taş gibi dolaştım 3 gün boyunca. Hayatımda bir çok şey gördüm ama tüm samimiyetimle söylüyorum sana; hayatımda hiç bu kadar hayal kırıklığı yaşamadım, hiç bu kadar kötü hissetmedim, hiç bu kadar güvenim sarsılmadı. En kötüsünde bile. Sanırım sen nokta oldun hayatıma dair. Bir ruhum yok, artık sadece bir bedenden ibaretim. Seninle bir bütün olabilmeyi herşeyden çok istedim.Belki de onca şeye rağmen yine vazgeçemeyeceğim senden. Kalbimi açıp bakmaya korkuyorum. içinde ya sen varsan ne yaparım ben o zaman? sanki farklı bir boyutta yaşıyorum. Bu dünya bana ait değil gibi.yabancı herşey. Seni o kadar çok sevmişim ki o "çoçuk" belki bir gün büyür de adam olur diye beklemişim. Ama O "çocuk" maalesef annesini sevemedi..
her geçtiğimiz yer cehennem gibi geliyor. Artık seninle yaptığım hiç birşeyi yapamıyorum. uğrayamıyorum. dönüp arkama bakamıyorum bile. Sana söyleyecek o kadar çok şey var ki daha...Ama en iyisi sanırım, Sağlıcakla kal.....
liselin...
