ev arkadaşınızın sorunlu ve psikopat sevgilisi, gecenin bir yarısı belinde silahla kapınıza dayanır. sizse kendinizden beklenmedik bir cengaverlikle herifi içeri almazsınız. sabaha kadar belki tekrar gelir diye gözünüzü bile kırpmadan nöbet tutup kızı teselli etmeye çalışırsınız. ertesi gün ise ev arkadaşınız sinir krizi geçirip kırdığı bir camla orasını burasını kesmeye başlar, kendini odasına kilitler, seslenirsiniz, cevap bile vermez. baktınız olmuyor, en sonunda "eeh.. skerim lan böyle işi" diyerek kapıyı çarpıp evden çıkarsınız. sabır taşmıştır artık.
ama sonunda yine de vicdanınıza yenik düşüp, aman kötü bir şey olmasın diyerek ve arkadaşınızı da merak ettiğinizden eve geri dönmeye karar verirsiniz. o anda aklınızdan "kendine zarar vermemiş olsa bari" diye geçirirken, anahtarla kapıyı açıp içeri girdiğinizde evde karşılaştığınız manzara korkunçtur! kız o anda bilmem kaç yumurta kırdığı menemene ekmek banıp büyük bir iştahla yemektedir, geldiğinizi duymamıştır bile. göz göze gelirsiniz. biraz durup tek kelime etmeden tekrar evden çıkıp gidersiniz. ulan daha yarım saat olmamış, ne ara kendini bu kadar çabuk toparladın da yapabildin o menemeni? artistliğin bana mı yani? çay bile yapmış yanına, yuh!
