nasıl da güzel sömürdüler. hala inanamamaktayım. ne de güzel acıtasyonlarla bizi inandırdılar. bunu nasıl başardılar? suç bizde mi yoksa onlarda mı?
hangimiz oturup saatlerce onların derdiyle yanıp onların döktüğü göz yaşı ile hüzünlenmedi? hangimiz "ah şimdi bende de olsa da göndersem onlara ama yok" demedi ki? hangimiz elindeki kuru ekmeği oradaki dert sahipleriyle bölüşmek istemedi ki?
böyle mi olacaktı? insanların güveni böylesine sömürülecek miydi? bu girdikleri vebalden nasıl sıyrılacaklar? hiç mi sızlamaz vicdan?
bu işi gerçekten hakkıyla yapan adamların hakkı ne olacak? dert sahiplerine yardım götüren ve bu işe yüreklerini koyanların vebali ne olacak? bunları nasıl ödeyecekler?
