"hay ben senin gibi eski sevgilinin" diye başlarız her cümleye...sağanak şekilde doğadan çağrışımlar yapmak, ne bileyim sevdiceğin aklını almak gelir içimizden. işte bu parçalar böyledir. "ithaf etsem ne boka yarar" diye düşünmezsin. "dinliyor mu dinlemiyor mu?" diye hiç düşünmezsin. kendini rahatlatırsın içten içe, kendini rahatsızlaştırırsın.kış neden var? dersin ne bileyim ölmek biraz zaman alıyor galiba diye düşünürsün içinden. sonra düşünürsün onsuz olmayacağını bile bile, sensiz olmaz demenin tam zamanıdır aslında. fakat gel gör ki bir gün gelir her şey biter. aslında dünyaya neden geldim ki diye düşünmek yerine artık çık karşıma diye haykırırsınız her sokakta, ama nafiledir herşey.yak ışıkları dünya, çünkü ıssızken senin gibi, hiçbir boka yaramam ben.
