az önce tekrar tecrübe ettiğim sıkıcı ama bir o kadar da merak uyandırıcı işlem. doldurduğum anket, çalışanların kurum aidiyetlerini sorgulamaktaydı. yani kurum ve insan ilişkileri üzerineydi. itiraf etmek gerekirse itici bir temel üzerine inşa edilmiş tuhaf bir çalışmaydı. gerçi türkiye'de insanların kurum aidiyetlerini kanıksamak, kurumlara itaati içselleştirmek ve kurumları kutsamak hakkında bilimsel uğraşılarda bulunmak, oldukça rutin bir şey.
neyse efendim, rutin olmasına rutin de, pek içime sinmiş bir şey değil. nitekim, kurumları temsil edenler, insanları belli bir organizasyon dahilinde, ekip çalışmasının bir parçası kılanlar, bilindiği gibi yine insanlardır. hal böyle iken, insan unsurunu ezercesine kurumları ön plana çıkarmak, insani ilişkileri bir tarafa atmak, insani ilişkileri özel alan, kamusal alan gibi tasniflere tabi tutmak, militarist bir yaklaşımın uzantısıdır. darbelerle pek haşir neşir olan güzel ülkem, şimdilik, militarist müdahalelerden yakasını sıyırmakla meşgul. militarist zihniyetleri bertaraf etmek adına belli bir siyasi irade inşa edildiği vakıadır. lakin, militarist yaklaşımın, üniversitelere uzanmış kollarını, insanların hayatı algılayış tarzına sirayet etmiş damarlarını kurutmak oldukça zaman alacağa benziyor. siyaset kurumu işliyor. üzerine düşeni yapıyor. hayata, insanlara sevdalı bir toplum için, işi iyi yapmak, siyaset kurumunun ardında durmak, ilerlemek gerekir. üniversiteler, militarizmin köküne kibrit suyu dökecek inançlı ve sevgi dolu yürekleri bekliyor.
not: anketi yapan arkadaş adına kendimce üzüldüm. geleceği yakalamakta başarısız kaldı. yaptığı yüksek lisans tezi muhtemelen toplumun güncellenmesi adına işlevsiz kalacaktır.
