ben bu yazıyı hangi sana yazdım bilemedim. kaç parçaya bölünmüş olduğunu da bilmiyorum. absürtlük konusunda üstüne olmayacak anlarda konuşurken, anlamını yılların sonunda öğrendiğini dileyerek beklemekte sıktı beni. şu isimlendirme çabasına girişmeyip olağanı kabullenebilseydik diyorum bazen. bazen de böylesiyle doğru yolda olduğumuzu düşünüyorum. bilirsin hafızam kötüdür. hafızamın kötülüğünü bile unuttum ki ben. şu kadar ay şu kadar yıl önce ne oldu her güneş doğuşunda bunu tartışıyorum ben. hafızama kavuştum sayende. aman ne iyi değil mi? seçici bir hafıza. hala yeniye alışamayan bir ben. günlerin dilimleri yitirilmişken konuşmayı öğrenmek istiyorum yeniden. illa felaketlerin peşinden mi koşmalıyız birkaç harfi bir araya getirebilmek için?
