öfkeyle kalkan zararla oturur derler. iş anlayıp anlamama meselesi değil. zira kaçımız ilk dinleyişte anladık bu müziği? ben misal. brutal vokalden, ağır riff'lerden tiril tiril kaçardım bir dönemler. şimdi öyle mi ama? insan müzikte de korkularını ve tabularını alt edemediği sürece değil metal müziği, daha nice türleri anlamayacak.
şöyle bir olay var, çok ağır metalci abilerimiz (yaş aralığı 18-22 maksimum 22.5) black/death arası çizgiden çıkmaz, limp bizkit dinleyen adamları aşağlar. ama benim bildiğim benim dinlediğim müzikte bu yoktur, benim müzik klasörlerimde böyle bir ayrım yoktur. entwine dan sonra hypocrisy onun üstüne panic at the disco sonra burzum, porcupine tree derken, rengarenk bir müzikal yelpaze açarım. höt diyenin de ağzına sıçarım.
bu böyledir. kafasız değil de, korkak demek daha doğru.
