üstadın destan adlı şiirinde çok daha sert ithamlar bulunmasına rağmen, zannederim ki bu mısraların üzerine kemalist fedai zihniyetiyle gidilmesinin altında yatan nedenin; üstadın itham ettiği bu kimselerin gerizekalı olduğu zannından mütevellit, artık şiirin sonunda o zarif kapalı üslubunu bir kenarda bırakmak durumunda kalması ve zamanının devrim fukarası zavallılarına biraz zorlayarak anlayabilecekleri bir dize bırakma isteği neticesinde doğmuş olan 1947 tarihli ve şiirin diğer mısralarına göre daha kinayesiz ama yine diğer mısralarına göre daha hafif tondan seyreden son kısmıdır.
