sabahın yeni ışıkları daha odama dolmadan ve güneş doğmadan, izlediğim dandik bir film yüzünden ağlayarak yastığa gömülmeden az evvel yazıyorum bunları. *
çok uzun yollar tüketmek istiyorum. uzun ve amaçsızca. her şeyi bir yerde bırakıp seninle çok uzun yolları çok sağlık, çok umut çok mutlulukla ama çok yavaşça yürümek.
her aldığım nefesi seninle bölüşmek bu yolda. elimde olan son damlamı bile sana vermek hatta. daha uzun yürümek için siper olmak tüm hayata.
varlığı anımsamak, tenine dokunmak, yalınlığımla, belki çıplak ama sen kokarak uzun yollar yürüyelim istiyorum. çok uzun yollar...
ve bir gün herşey sona erdiğinde. çok buruştuğumuzda, çok beyazladığımızda, etrafımızda küçükten daha küçük çocuklar oynamaya başladığında, huzurla ve boynunda gitmek istiyorum. "şuranda" saklanayım hep orada yaşlanayım istiyorum.
ve son gördüğüm yüz senin yüzün, son gördüğüm göz senin gözün, son kokladığım koku senin kokun olsun istiyorum. aynı yastığı iki yana çekiştirerek herhangi bir yerde telaşa kapılmak, sonra sinsice sana sarılmak ve en sonunda yastığı nasıl paylaşılacağını öğrenmeyi istiyorum.
nefes almayı yanında unutayım istiyorum. ne kadar yakın ne kadar uzak ne kadar mesafede ya da ne kadar öyle böyle şöyle olduğunu önemsemeden duyabildiğim son ses seninki olsun, nefesim nefesinde yankılansın, kokun tenime yayılsın...
alkol alınmamış bir sabahın başı burası. ve herkes uykuda. uyumayan tek şey sana duyumsadığım herşey.
şimdi değil ama herhangi bir anda okuyacağını bildiğim bu entry, sırf sen okuyasın diye, sırf ben bi kaç zamandır sana bunların hiç birini söyleyemedim diye, ama bunların her birini sırf senle olsun diye istediğimi bil diye...
çok uzun yollar yürü benimle... uzun, yavaş ve amaçsız...
