içimde en ufak bir nefret yok, sadece ziyadesiyle kırgınım.
'mutlu olursan ben de mutlu olurum' demiştin, mutluyum ama sen sözünü tutmuyorsun, ne mutlu oluyorsun ne de mutlu olmama izin veriyorsun. üstelik beni onu kullanmakla, rol yapmakla suçluyorsun. her zaman ki gibi günahımı alıyorsun, hakkımı yiyorsun. sonuç: sevgim-saygım azalarak bitti, gömdüm gitti.
ama yine de vefasız olduğuna inanmak istemiyorum. istemiyorum...
