eveet,
bu entrymin son kez editlenmesini umarak yazılarıma başlamak istiyorum. sürekli yazdıklarımı düzeltip/silmemi sağlayan, onu güzel tanımlayamadığımı düşünerek beni strese sokan, kendisi hakkında muallakta olsam da ciddi anlamda sevdiğim faudel'ciğime öpücüklerimi yolluyorum.
faudel 1995 yıllarında khaled ve cheb mami sayesinde tanınmaya başlamış, 1997 yılında ilk albümü olan baida'yı çıkarmış, tellement je taime şarkısı ile patlama yapmış, 1998 yılında khaled ve rachid taha ile paris bercy'de büyük bir konser vermiş, abdel kader şarkısıyla iyiden iyiye patlamış ve herkesin aklında o şarkıyı yorumlayan yanık sesli, müthiş nağmeleri ve sempatik tavırları olan çocuk olarak kalmış, 2003-2008 yılları arasında imajmeykırların onu yönlendirmesi doğrultusunda dik saçları, çiçekli gömlekleri, kadınlarla düetleri ve sesinin yanıklıktan ''aşk çocuğu'' na evrilmesi sonucu elinde olan popüleritisini kaybetmiş, 2007 yılında sarkozy ile televizyona çıkarak seviyesini iyice düşürmüş, 2009 yılında aklı başına gelmiş olacak ki onun ünlü olmasını sağlayan müziğe, raiye dönüş yapmış, 2010 yılında bled memory adlı bir albüm çıkarmış şarkıcı.
benim faudel hakkındaki görüşlerime gelince;
kendisini yakından takip ediyorum ve yaptığı işleri, sanatçı kimliğini seviyorum. bunların da dışında ise çok güler yüzlü, sıcakkanlı bir insan. evli ve 2 çocuk babası. ailesine değer veren biri. ama ben onun o saf, çocuksu, çömez görüntüsünü, abileriyle düet yaparken heyecanlanan halini, amatörce ama yanık sesiyle iş yapıp, etrafa salak salak bakıp, gülücüğünü yüzünden eksik etmediği zamanlarını seviyorum. olgunlaşmasına, büyümesine o kadar çok üzülüyorum ki...2003-2008 arasındaki o hallerini hatırlamak bile istemiyorum. nasıl olabilir de bu çocuk zamanında saçını sarıya, kaşını kahverengiye boyatacak kadar bozulabilir, çok merak ediyorum. ama şu özüne döndü sayılır.
