1000. entrysini giren bu yazarın tutkusudur.
söz konusu yazarın kanı siyah beyazdır, canı siyah beyazdır.
babasının ona devrettiği bir onurdur beşiktaşlılık.
babasının omuzlarında seyrettiği maçlarla dile gelmiştir bu sevda.
baba oğul kapalıda seyrettikleri 100. yıl kutlamalarında megavizyon gösterisinde rahmetli olmuş futbolcular gösterilirken -bu sene şampiyon görelim sizi ölmeden mezara koymayın bizi korkutmaz bizleri musalla taşı ölümüne seviyoruz biz beşiktaşı- tezahüratında binlerce taraftar ile birlikte gözlerinden akan gurur gözyaşları zirveye taşımıştır bu duyguyu.
Galatasary ile oynanan ve 2-0 mağlubiyetten 3-2 galibiyiyete çevrilen şampiyonluk maçında feyyazın golünden sonra baba oğul çılgınca sarılarak babanın gözlüğünün paramparça yapılmasıdır beşiktaşlılık.
chelsea'ye Sergen'in attığı ikinci golde sevinirken avizeyi yerinden sökmektir beşiktaşlılık.
şampiyonluk maçının son dakikalarında söylenen oley oley oley oley şampiyon beşiktaş tezahüratını gözlerinden süzülen yaşlarla söyleyebilmektir beşiktaşlılık.
hiç tanımadığı bir adam otobüste yanındaki arkadaşıyla konuşurken beşiktaşa sövdü diye, eldeki şemsiyeyi o herfin kafasında parçalamaktır beşiktaşlılık. **
buz gibi bir istanbul akşamında, sağnak yağmur altında - beraber yürüdük biz bu yollarda beraber ıslandık yağan yağmurda- tezahüratını haykırarak fenerbahçe galibiyetini maçın 50. dakikasında kutlamaya başlayabilmektir beşiktaşlılık.
rakip takımın ölen teknikdirektörü için yapılan saygı duruşunu, çılgınca alkışlarla destekleyerek yeni bir tarz yaratmaktır beşiktaşlılık.
aslolan hayattır, hayat da beşiktaş diyebilmektir beşiktaşlılık.
bir gün bir çocuğum olursa, babamın bana yaptığı gibi ona bırkacağım bir onurdur beşiktaşlılık....
