şimdi devlet kendisi suçlu imiş gibi " eve dönün " diye yalvarıyor ( (bkz: eve dönüş yasası)). türkiye cumhuriyeti tarihinin en büyük silahlı kalkışması olan bu yaygın terör ortamının üzerinden asırlar falan geçmedi. bu yaşananların hepsi hepimizin hafızalarında capcanlı duruyor. bu yasa çıkarılınca terör örgütünün dışarıdaki militanları silah bırakmamış, cezaevinde yatanlar gün saymayı bırakmıştır. bu yasa ile aslında devlet bir nevi bölücü hareketle mücadele ettiği için özür dilemiştir. affetmemiş, af dilemiştir.
eken, türkiye kuzey ırak kırsalındaki pkk'nın önde gelen isimlerini kod adlarıyla birlikte sıralıyor, " bunların hiçbiri inmedi, inmez. dağdaki terörizt duruyor, içerdeki eğitilmiş terörist dışarı çıkıyor. bu topluma kazandırma yasasına değil, örgüte kazandırma yasasına dönmüştür. bu yasa, örgütün kabiliyetini genişletmekten başka bir işe yaramamıştır. ister siyasi mücadele yapar, ister yeni bir terör dalgası için fiilen örgüte dönme imkanını yakalayan elemanlarıyla harekete geçer. " diyor.
ya unutulanlar ... terörle mücadelenin taraflarından biri ise toprağın altında unutulmuş. eken'in belki de en duygusal olduğu an. o ne yerde dolaşan kuşlara, ne fıskıyeye, ne de kuğulara, ördeklere bakıyor. o kucağında şehit olanları düşünüyor. sesi titreyerek konuşuyor :
" kütahya'nın tavşanlı'sından, denizli'den, ankara'dan, çankırı'dan, antalya'dan, bu ülkenin ve bayrağın geleceği için toprağa düşen canları, toprağın altında topluma kazandırılamamaktadır. eve dönüşü imkansız olan bu canların, şehitlerin haklı mücadelesini görmezden gelmeye kimsenin hakkı olmamalı. pahalı ödenen bedelin karşılığında kazanılan mücadelelerin, yeni bedeller ödenmek üzere canlandırılmaya çalışılmasına yol açacak bu yasaya neden ihtiyaç duyuldu, anlamak güç. inşallah bizim tespitlerimiz yanlış çıkar, inşallah benim ülkem yine aynı günleri yeniden yaşamaz. "
