hep ben atıyorum lan atmıyorum demenin veya şurada dursun sonra atarım demenin sonucu olarak, mutfak balkonuna yerleştirilen çöpün, diğer ev üyelerince de görülüp, aynı hareketin tekrarlanması sonucu oluşan durumdur. bu bir zoraki gelenektir artık zira okadar birikmiştir ki kimsenin atmaya afedersin götü yemez ve kokudan yaklaşılmaz. ve orası artık çöplük olmuştur...
(bkz: kaçınılmaz son)
