ölüme çok yaklaştığım zamanlar oldu. hatta öteki tarafa gidip geldiğimi hissettim. o filmlerde gördüğümüz sahne, hayatın film şeridi gibi gözünün önünden geçmesi gerçekten doğru. bütün hayatın bir kaç saniyede geçiyor; güldüklerin, ağladıkların, üzüldüklerin, boş boş geçirdiğin zaman. ne kadar aptalım ne boş şeylere üzülmüşüm, ne kadar aptalca yaşamışım hayatımı diyorsun. ölümden korkmuyorsun sadece derin bir pişmanlık duyuyorsun. yaşam; işte o bir kaç saniye süren film şeridi kadar kısa ve ölürken pişmanlık duyulmayacak şekilde yaşanırsa güzeldir..
