şirinler izlediğim yılların üstünden nice yıllar geçip tıp fakültesine girdikten sonra birden ansızın aklıma dank ediveren durumdur.
o anda beynimde kendimle bir diyalog yaşadım ve durdum sordum arka arkaya, sonra yine kendi kendime cevaplar verdim:
-ulan bi sn şirinlerde doktor şirin yok?!
*nası yok ya?
-yok tabi..var mı? bak bi daha düşün yok işte yok..
*oha harbiden yok!
o an yıkılmıştım.. nasıl olurdu da gezgin şirin, tembel şirin, aptal şirin, örgülü şirin, bebek şirin bile olurdu da doktor şirin olmazdı?
sonra tekrar içimdeki ses başladı konuşmaya:
-o zaman hasta şirinleri kim iyileştiriyo?
*ımm.. şirin baba! hani iksir miksir yapıyodu ya
-evet ya..
şirin baba kocakarı ilaçlarıyla bütün köyü ayakta tutuyordu resmen.. biz burda okulu bitiricez bi şeyler olucaz derken.. şirin babaya da şirinlere de gücenmiştim çok..
