yalnız ne tuhaftır ki bu yazar arkadaşım ne zaman aklıma gelse, içimin kuru olduğu ana denk geliyor. sonra diyorum "dur şimdik yazma, az bi kıvılcım çaksın, bi ışık görünsün". lakin o beklediğim parıltıyı göremiyorum içimde. ahh.. bu hallere de düştük işte. kendisine demiştim. "yazacağım, yazacağım tamam da bu aralar bir boşluk var üzerimde" gibisinden bir şeyler. (ya da oradaki "boşluk", "mallık" da olabilir). her neyse işte daha fazla o ışığı bekleyemedim. klavye bölmesini kendime doğru çekip, ayaklarını da kaldırıp yazmaya başladım.
şimdi şöyle bir ne yazdığıma bakıyorum da.. o bahsettiğim "mallık" tan dolayıdır sanırım; saman gibi olmuş be.
neyse işte, sözlüğümüzden eksik olmayasıca yazardır efenim. **. bir azimdir bir şevktir yazıyor vallahi. sabah akşam koşturuyor. hele bi soluklansın, bir nefes alsın, diyeceğim ama yok arkadaş.. bu arada; uyku uyuyup uyumadığı hakkında da şüphelerim var.
