ey gaflete dalıp bu hayatı tatlı görüp ve ahireti unutup dünyaya talip bedbaht nefsim! Bilir misin neye benzersin? deve kuşuna... Avcıyı görür; uçamıyor, başını kuma sokuyor. ta avcı görmesin. Koca gövdesi dışarıda; avcı görür. yanlız o gözünü kum içinde kapamış; görmez.
ey nefsim! deme, ''zaman değişmiş, asır başkalaşmış;herkes dünyaya dalmış, hayata perestiş eder, derd-i maişetle(geçim derdiyle)sarhoştur.'' Çünkü ölüm değişmiyor; firak(ayrılık) bekaya kalbolup(dönüşüp) başkalaşmıyor. Acz-i beşeri(insanlığın aciziyeti), fakr-ı insani değişmiyor; ziyadeleşiyor. Beşer yolculuğu kesilmiyor sürat peyda ediyor.
hem deme, ''ben herkes gibiyim '' Çünkü herkes sana kabir kapısına kadar arkadaşlık eder.'' Herkesle musibette beraber olmak demek olan teselli ise, kabrin öbür tarafında pek esassızdır.
hem kendini başıboş zannetme. zira şu misafirhane-i dünyada nazar-ı hikmetle baksan; hiçbir şeyi gayesiz, nizamsız göremezsin." Nasıl sen nizamsız, gayesiz kalabilirsin?
