faciadan etkilenen çocuklar yıllar içinde ölüp gittiler. ben bu çocuklardan bir otobüs dolusunu gördüm edirne'de. sene 93 yazıydı. kanserli çocuklara türkiye -antalya- tatili ayarlamışlar, ölmeden önce memleket görsünler diye. ben de dinlenme tesisinde çalışıyordum. bu çocuklar bir kaç yıl içerisinde öleceklerdi, ne tuhaf. hayat doludular, sarı saçlı mavi yeşil gözlü yedi on beş yaş arası çocuklar..
"mojna tebya pat saluvat" dedim, kız güldü ve ben de yanak dudak arasından kaptım. çat pat rusça geveledik. sonra adresini de verdi, mektuplaşacaktık. kız on beş yaşındaydı, yaşıttık. eylül geldi, okul başladı. cebimde çok adres vardı, dinlenme tesisinden kalan. çamaşır makinasında silindi çoğunun mürekkebi.
kız çok güzeldi, aklımda kaldı ama adresi kaybolmuştu, bilmiyorum ne zaman öldü, ama biliyorum ki öldü. öldü.
