Yıl 1995 Bosna;
Burada bir kelebek, bir kırlangıç ve bir çocuğun ömrü aynı kısalıkta!
Adı Hiç olan bütün çocukları öldürüp kalbime gömdüler!
Aklımı kurcalayıp hafızamı sildiler!
Her acıya alıştırırlar!
Bir vicdanım vardı, unutturdular!
Yıl 2011 / istanbul
Bu ayakları hatırladınız mı?
En son yaylada çimenleri ezmişti.
Çocuk mezarlarının yanında ki çocuk parkında koşmuştu.
Kırmızı bisikletin pedalını çevirmiş, bir uçurtmanın peşinden gitmişti.
Bir kaleye şut çekmiş, sevinçten göklere uçmuştu.
Elma ağacına tırmanmış, çorabını sökmüştü.
Bu ayakları hatırladınız mı?
En son sağanak yağmurdan kaçmıştı.
Okula gidip, eve dönmüştü.
Cam kenarında dikilip annesinin eve gelişini beklemişti.
Bayramlık ayakkabılarını giyip babasını öpmüştü. nurdal durmuş
bütün bu hikayenin taksimde bütün dünyanın ilgisini çekecek bir sergiyle anlatılmasını sağlayacak projedir.
