ortaligin kizismaya basladigi dizi olmustur. guc mucadelesi iyiden iyiye kizismis ve cicero kendinden hic beklenmeyen bir calim ile marc anthony'e hareketi cekmistir. caesar octavian'in saflarina katilarak bizi ilk defa o sumsuk cicero'nun yanina cekmistir. ayrica brutus cassius ile, bitinya'ya kadar kacmistir ve oranin soylulari tarafindan ayar ustune ayar yemistir. onca kallesligine ragmen acima duygularini uyandirmis olmasi da ilginctir tabi. servilia'nin atia'yi zehirlemesi icin julii evine soktugu casus cocuk ta ayiptir solemesi 'tas gibi'dir. (zorunlu ek edit: yanlis anlasilmasin, castor ile olan sahnesini referans alarak degil(!), servilia ile olan sahnesi referans alinarak yapilmistir)
bu bolum itibariyle marc anthony ve brutus'un dal dasak gosterildigi bolum olarak ta akillarimizda kalmistir.
"...these being the words of marcus tullius cicero!"
