"ulusum portekizcedir. huzurum bozulmadığı sürece portekiz'in ele geçirilmesini ya da işgal edilmesini hiç umursamam" diyerek bencil ifadeler kullanan, kendisinde kadınsı duyguların ama erkeksi aklın olduğunu söyleyen yalnızlık tutkunu bir şairdir. yalnız yaşamayanların doğuştan köle olduğunu bile idda eder. çıldırmaya başladığını düşünerek kendi isteğiyle akıl hastanesine yatmıştır.
gülleri yeğlerim sevgilim
gülleri yeğlerim sevgilim
ve ünden, erdemden de
daha çok severim manolyaları.
hayat içinde aksın isterim
beni yormadıkça
yeter ki ben değişmeyeyim.
kimseyi ilgilendirmez,kimin
ne kazandığı, ne yitirdiği
şafağın her zaman ışıyıp ışımadığı,
yaprakların her yıl
ilkbaharda yeşerip yeşermediği,
sonbaharda dükülüp dökülmediği.
gerisine gelince, insanların
hayata bütün o kattıkları
ne katar benim hayatıma?
hiç, yalnızca bu ilgisizlik isteği
ve bu yarım yamalak güven
bu kaçış saatinde.
