bir evin baş köşesi gibi görev görmesidir, baş köşe sizin olur. hatta bir anım vardı bu konuyla ilgili, daha liseli detected zamanlarım; evime giderken oraya oturmuşum rahatça gerdim bacakları, yaslanmışım başımı cama... adamın teki gelip demesin mi! "sen nerede ineceksin" diye... tabi yaşadığım şehir küçük ve benim gittiğim yerde bir mahalle ve her daim aynı yüzler biner o minibüse... neyse bende söyledim gideceğim yeri adam şöyle bir durdu, "tamam kalk sen oradan ben senden sonra ineceğim" demez mi... bende tabi "hayır" dedim, adam "kalksana" dedi bende tekrar "kalkmıyorum" dedim, adam "iyi o zaman bende sen inerken yer vermem dedi..." tabi bende de biraz asabilik var, bakmayın liseliyim dediğime ben gayet olgun bir çocuktum ";)" ... neyse, yolun sonuna geldim ineceğim, "müsait bir yerde bırakır mısın" dedim şoföre ve adam durdu, kapıyı açtı ben geçmeye çalışıyorum adam bacaklarını bana siper ediyor, ben itikliyorum dizlerimle adam sallamıyor, sol cebimde daha 1 hafta önce aldığım sustalıyı çıkarıp "şakk" sesinden sonra avucumun içinde baş aşağı yaparak adamın dizinin üstünde kaldırınca etraftan "hooopp hoooopp" sesleri yükselmeye başladı tabi, mahalle usulü bir minibüs olduğu için çoğu tanıdık ismimi söylüyor, tabi adam gözleri fal taşı gibi açmış bana bakıyor, ben kıp kırmızı adama bakıyorum, herkes donmuş vaziyette. adama ben adama çek bacağını demeden yine geçmek için yüklendim bu sefer herhangi bir kuvvetle karşılaşmadan usulca inmiştim arabadan.
