öncelikle belirteyim de bir tarafim göçmendir. bir tarafim doğulu. türkoğlu türk.
şimdide bu konudaki objektif gözlemlerimi aktarmaya çalışayım.
atalarım yani göçmenler zaten aşırı kendine güvenleri ve zekaları ve de bencillikleri dikkate alınrak bu topraklardan, yeni fethedilen topraklara zorla ya da mal, mülk verilerek gönderilmiştir.
gönderilme sebepleri hem birbirlerine tutkun olmaları, alışkanlıklarından taviz vermemeleri ve taşkilatçılıklarıydı bunun yanında, osmanlı için tehlike oluşturabilecek kafa kaldırışları yapmaktaydılar.(tarihi detaylara girmiyeyim isteyen arasın var bu konuda bişeyler)
sülalemden biirim zora geldiler mi kafayı kaldırırlar acımazlar da.
şimdi son göç edenlerdeki bu dikliğin ve kendine güvenin dayandığı kökleri az çok anlamışınızdır.
bu kesinlikle başkalarını küçük görmelerinden değil. kendilerini zeki ve farklı göstererek savunma çabasıdır.
bu özellik ta osmanlı zamanından beri karakterlerine işlemiştir.
burada doğan nesillerinde bunu görme sıklığı azalır.
belki karmaşık anlattım biraz ama bu entryde bir sürü ipucu var.
sonuç olarak onları asla dışlamayalım. onlar türklüğün en temel yapıtaşlarndandır. yarın öbürgün gene fethler sözkonusu olursa, ekonomik veya coğrafi, ilk başta güvenilip görevlendirilebilecek kişilerdir. gönder 400 sene sonra türklüğünden hiç birşey kaybetmezler.
dışlamayalım çünkü size güvendikçe en kral arkadaşlarınız olduğunu göreceksiniz.
doğulu tarafımı da göçmen tarafımı da çok seviyorum. her iki tarafın da güçlü ve zayıf yönleri var.
