daha dün sokakta gördüğün ama tanımayıp yüzüne bile bakmadığın insanla bir de bakmışsın aynı odada yaşıyosun, aynı ranzada uyuyosun, aldığın yemeği, sırlarını, hayatını paylaşıyosun. ilginçtir; özeldir. ayrıca göçebeliktir, sürekli valiz taşır durursun. her öğrencinin bu duyguyu tatması gerekir lakin özel bir yurtsa burası ve yemek bile vermiyosa artık gitme vakti gelmiştir. özleyeceğin birçok şey vardır; yatak muahbbetleri, bu akşam ne yesek diyip söve söve hazır yemek yemek, birlikte izlenen filmler, diziler, paylaşılan sırlar, birlikte söylenen şarkılar... özlenecektir; ancak gitme vakti gelmiştir...
