hiç sevmeden sürekli sevilmek istersin.
sevgi vermeden sürekli ilgi beklersin.
hiçbir faydalı işe karışmaz, nerde zarar var oradan ayrılmazsın.
yasaklara uymaz, günahtan kaçınmazsın.
insanları kırıp kırıp, 'özür dilerim' diye karşılarına çıkarsın.
en büyük günahları işleyip, 'sonra tevbe ederim' diye şeytanın bir numaralı kandırmacasına alet olursun.
karakter denilen şeyi çapkınlıktan ibaret sanırsın.
ve sonunda arkana dönüp bir bakarsın, tüm ağaçlar yerle bir olmuş! artık o yeşillikten eser yok o gamsız dünyanda. ve fısıldarsın kendi kendine:
bu işte kocaman bir yalnızlık var!
