insanların savaş ve onun travmatik uzantıları karşısında takındığı protest tutumu, güvenlik endişeleri ile istismar etmek bir klasik haline gelmeye başladı.. vicdani ret mantığı karşısına konumlanan realist perspektifin omurgası bellidir.. bu mantığa göre, insan insanın kurdudur.. bu mantığa göre, çıkarlarını maksimize etmeye güdülenmiş insan profilinin ötesinde birşey yoktur.. yani güçlü olan, zayıf olanı ezer... yani büyük balık, küçük balığı yutar... bu inanış, tarihin primitif dönemlerinden bugüne, kendisine sadık müritler bulmuştur.. machiavelliden tutun da, thomas hobbes'a kadar birçok mürit örnek olarak zikredilebilir.. şimdi siz kalkıp da vicdani ret mantığı karşısında, güvenlik endişelerini mevzu bahis edinirseniz, devletlerin işgallerinden misal verirseniz, dolayısıyla aba altından sopa gösterirseniz, hayatı güvenlik endişesi üzerine temellendirmiş realist pardigmanın bir parçası olursunuz. machiavelli'nin savunucusu olursunuz.. ki machiavelli, amaca giden her yolu mübah gören bir şarlatandır.. bu mübah görülenler arasına, abd nin japonyayı atom bombalarıyla yerlebir etmesi, vietnamda kullanılan insanlık öldürücü savaş teknikleri ve envai zulmü de ekleyebilirsiniz... yani kalkıp da, vicdanen savaşı ve silahları reddedenlere, silahı tavsiye edip, amerikanın ırakı işgalini örnek gösterirseniz, ırak müdahalesini meşru kılmış olursunuz... kirli tezgahlara entegre olmuş bir birim olursunuz... vicdanen silahları ve savaşları reddeden insanlar, bu kirli sarmalın dışına taşan insanlardır... vicdanlarıyla zulme ortak olmayı reddettikleri gibi, söylemleriyle de, ilerici bir ses olmuşlardır... vicdani retçi insanlar, toplum mühendisi değil;toplum sanatçılarıdır... vicdani ret karşıtı söylemler, vicdani retçilerin işaret ettiği, ama insanlık ailesinin henüz nail olamadığı ali ufukları sümen altı etmekte aciz kalacaktır...
