gelişmeler kısmını görene kadar, haberimin olmadığı, yazısını karnıma ağrılar saplana saplana okudutan sonra, başsağlığımı tüm kalbimle kendisine iletmek istediğim insan.
anne baba kaybetmenin zorlukları tarifsizdir. yaşamamışların bile, sadece kafasında canladırması, ne kadar acı bir tecrübe olduğunu görebilmesine yetecektir. hayatın, maalesef bizlere acı sürprizleri olacaktır. erken ya da geç, elbet bir gün, herkes sevdiklerini kaybetmenin acısını tadacak. burada en önemli olan, metin olabilmek. birkaç gün, bu durum için üzülmek çok normal. ama sonra; hatıraları, öğütleri, icraatları ile anmak, onu bu şekilde yaşatmak, en doğrusu olacaktır... aynı kendisinin de isteyeceği gibi... işte, atlatmak için, annesinin öğütlerini yerine getireceğini, gözünü arkada bırakmayacağını söyleyen cococabana yı şimdiden, dimdik ayakta görüyorum. zamanı gelince, hayatına kaldığı yerden devam edeceğini bilmenin gönül rahatlığı var artık içimde. kendisini tanımadığım halde, bu kadar şeyi yazmak istedim. bunlar insani şeyler. her insanın yapması, paylaşması gereken önemli duygulardır. annenin mekanı cennet olsun cococabana...
