evde biraz açık kıyafetle dolaşıpta ''yavrum çorap giy'' deyip hem çorap hemde hırkayla üzerinize yavaşça gelmediği an.
ders çalışırken örgü örüpte o şişlerden çıkan nazik küçük sesleri duymadığınız an.
buram buram şefkati ve huzuru hissedemediğiniz an.
ağladığınız zaman sizinle beraber ağlayacak birini bulamadığınız an.
sancılı adet dönemlerinde canım tatlı çekiyor dediğinizde saat kaç olursa olsun yüzünüzü gülümsetmediği an.
eve koca alışveriş torbalarıyla nefes nefese gelip kapıyı anahtarıyla açamayacak halde zile basmadığı an.
yavrum kalk artık bilgisayardan gözlerin şişti diye bir sesi sürekli duymadığınız an.
çayınızı şekerine kadar karıştırıp veremediği, ortaokuldayken yani eşşekinde eşşeki olmama rağmen okuldan geldiğimde ayakkabılarımı çıkarmama yardım etmediği an.
sevgiliyle buluşurken hınzır hınzır neye süsleniyorsun kız diyip alttan alttan saçı başı düzeltmediği ve kapıdan çıkarken dua okumadığı an.
her kapı açılışında hoşgeldin her çıkışında allaha emanet ol işin ras gelsin diye dua etmediği an.
kısaca yanında olmadığı; yok olduğu andır.
