öncelikle kampanya kelimesinden yola çıkmak gerekir. bakmayın öyle, anahtar kelimedir. kampanya demek reklam demektir. kampanyalar reklam yoluyla geniş kitlelere ulaşır, büyür. daha işin başından zıtlık hemen göze çarpıyor. yardım ve reklam kelimeleri aynı cümlenin içinde ne ayak?
dedik ya, bizler "bir elin verdiğinden öbürünün haberi olmasın" düsturuyla yetiştik. üstelik atalarımız yardımlaşma hususunda misali görülmemiş bir sistematik benimsemişlerdir. işte kaynağını hatırlayamadığım bir örnek; osmanlı devletinde yardım etmek isteyenler parayı belirlenmiş yerlere bırakırlar. ihtiyacı olanlar ise kimin bıraktığı belli olmayan bu paralardan ihtiyacı kadarını bu yerlerden alırlar.
değişen ve gelişen toplum diyoruz. bu kavramı denklemde yerine koyarsak, yardımlaşma denklemini sağlamadığını görüyoruz. yani artık şova dönüşen yardımlaşma kampanyaları yadsınamaz bir gerçek ve malesef kara leke. peki kampanya şeklindeki yardımlaşmanın amacı, getirisi, götürüsü nedir?
bu şekilde reklamlarla büyüyen yardımlaşma kampanyaları, bir dayanışma örneği olarak yardımlaşmanın neredeyse sadece kurban bayramı ve benzeri günlerle sınırlı kalmasından ileri gelmektedir. demek istediğim, eğer yardım eden çok olsaydı, reklama, dolayısıyla şova dönüşen kampanyalara ihtiyaç kalmazdı. işte bu nedenle de yardımlaşma, serbest piyasa yardımlaşmasından, tekel piyasa yardımlaşmasına * geçmiştir.
sıkmadan bitirmek gerekirse, şova dönüşen yardım kampanyaları, sadece yardıma muhtaçların acınacak halde değil, toplumumuzun da kaybolan değerlerinin aynası olması sebebiyle hepimizin acınacak duruma geldiğini göstermektedir. madem örneği deniz fenerinden verdik öyle bitirelim. bu ve bunun gibi oluşumlar ihtiyaçtan doğmuş olmakla beraber, yardıma muhtaç insanları hatırlamamız için malesef gerekli hale gelmişlerdir.
