eski sevgililer mezarliginda bir beyaz mermer adin,
herkes gibi soguk, hepsi kadar uzak, bir o kadar siradan...
yasadigin surece erisemeyeceksin bana
ellerin gezinmeyecek tenimde
nefesinin bugusu yansimayacak gozlerime bir daha asla
oldugumde cenazemde bile olmayacak suretin
ama oylesine aciyacak canin her defasinda
her keskede biraz daha kaybolacagim
yitirdigin seyler gelecek aklina
o kurmaca gelecek, adina hayal dedigimiz gelecek
butun mutlulugun solacak yuzunde
yolda yururken bi baskasinin ifadesinde gozlerimin izini fark ettiginde
solugun kesildigi anda yeniden dogacagim senin icinde
iste o zaman ne sen olacagiz ne de ben...
oylesine...
