bir şaka yaparlar kendine gelemezsin diyordu yılmaz organize işler de. sen de bana şaka yaptın. ben şakaya alınmış gibi yapınca da küstün. o zaman suç kimde tabii ki bende. ben, iflah olmayan ben, bütün gereksizliklerin ardında olan ben. bugün yine mutsuz olan ben.
ama bu gerekli inan bana. sen bana darılmadan, küsmeden ayrılamam ben. anla artık yavaş yavaş bırakmalıyım seni. mesajlaşmalarımız azalmalı önce,sonra sana bu kadar iyi davranmamalıyım. nasıl yapacağım bilmiyorum ama bugün başladık işte. yazdığım şeyi hatırlıyor musun? sen beni sevmeden olmayacak bu iş demiştim şiirin bir kısmında. şimdi ise sen benden nefret etmeden olmayacak. en azından benden biraz tiksin be güzelim. zor değil ben her gün yapıyorum.
bugün o mesajları içim yana yana gönderdim ya da göndermedim. benden uzaklaş diye. ama sen hala gereksiz yere hem beni hem kendini üzüyorsun diyorsun. gereksiz yere değil. işte böyle bir haklı nedenim var. şimdi üzülürsen çabuk geçer ama ayrılacağımız vakit geldiğinde bana daha sıkı bağlanmışsan o zaman çok üzülürsün.
ben de isterim hep gülelim eğlenelim kam alalım dünyadan(nedim) ama hayır başka türlü olmayacak(attila) ben artık ayrılıyorum huzurundan. inşallah benden nefret edersin çünkü ben senden edemiyorum. nefreti bırak sevgim azalacağına artıyor. seninle konuştuğumuz her yeni gün daha bir hayata bağlanıyor köklerim. ama sen gidince köklerim sökülü kalacağım bir başıma. beni kaybettiğin için de üzülme. ben şuna inanıyorum ki beni seven insanlar beni yanlış tanıyor. beni gerçek anlamda tanıyan biri ne kadar aşağılık bir insan olduğumu anlar. sana hep iyi yönlerimi gösterdim ben. hiç kötü yanımı bilmiyorsun. ya da en azından zararsızları biliyorsun. ben hiç de senin düşündüğün gibi biri değilim. hep o olmak istedim ama ben kötüyüm. iğrenç, pis bir insanım ben. beni bırak allah aşkına. arkadaşım da bunu söylerdi. sen o kızı hak etmiyorsun derdi. hak etmiyorum seni.
şimdi diyeceksin ki bunları niye anlatıyorsun peki. gizli gizli yapsana. ona sana bile söyleyemeyeceğim bir sebebim var diyeceğim. yalnız şunu söyleyebilirim, ben kafası çok karmaşık biriyim. o kadar şey dönüyor ki kafamda... işte ben beni bu deli halimle sevebilecek birini bulmuştum. ama elimden kaçırıyorum yavaş yavaş. içime bir hüzün çöktü artık. belki de ölene kadar da kalkmayacak.
başım ağrıdı düşünmekten. ne yazacağımı değil, ne yapacağımı...şunu anladım ki sadece sevmek yetmiyor ama yaptığım tek gerçek şey bu son iki yıldır. en azından en gerçek şey.
ve artık beni sevme istiyorum. böylesi daha kolay olacak. artık inandım olamayacağına bu işin. yok bizim için bir gelecek. yoksun artık. bunların hepsi önlenebilir miydi? evet. ama artık önlenemez. kaçınılmaz sona yaklaşırken fotoğrafına aşkla ve sevgiyle bakıyor ve sana hoşçakal diyorum.
