başıma bir şey gelmeyecekse sevmediğim foto muhabiri.
efsanevi güzellikte fotoğraflar çekebilir. eyvallah saygımız var. ama sevmek zorunda değilim.
iç dünyasına inildiğinde kendi yaptığı işi dünyanın en önemli, en gerekli, en kendinden başkası yapamaz, en çok eğitim alınması gereken işi olarak gördüğüne eminim. sırf bu yüzden sevmiyorum ya.
yazdığı bir fotoğraf kitabının ön sözünde aynen şu satırlar vardır "bu kitaptan öğreneceğiniz teknikler ile çoluğunuzun çocuğunuzun fotoğrafını çekebilirsiniz ama sakın fotoğraf sanatçısı oldum sanmayın"
bu ne şimdi? bırak insanlar fotoğraf çeksin. berbat çeksin hem de. sonra da sergilesin. ne olacak. bu iş sadece tek bir gözün eğitimi ile yapıldığında mı güzel. o da dünyayı öyle görüyor. hepimiz aynı işleri yaparsak nerede gelişme nerede ilerleme.
