dünyanın bilyelerinden, bebeklerinden belki de arabalarından ve en önemlisi de hayallerinden oluştuğunu sanmaktır çocukluk. Aynanın karşısına geçtiğinde oynadığın toprak kadar temizsindir, içtiğin su kadar berrak, içini bütünüyle gösterirsin. eski minder oyununda bile çirkinliği seçtiğinde çirkin olmak için ayrıca çaba gösterirsin çocukken oysa büyüdüğünde... büyükler çirkindir zaten çocuk. yıllar, yaşanmışlıklar suratına hep bir çentik atar. yıllar, mevsimler geçtikçe çirkinleşir ayrı bir çaba sarfetmezsin bunun için.. oysa sen "eski minder yüzünü göster" oynarken bile güzelsin be çocuk... sen temizsin çünkü sen çocuksun.
