ayrı bir başlık açmak istemediğimden düşüncelerimi bu başlıkta ifade etmeye çalışayım.
gece saat 01:00 ve yarın saat 10:00' da önemli bir sınavınız var diyelim, önünüzde de okumanız gereken 100 sayfa not. uykuyu yenmeyi başarabilirseniz sabaha kadar o notlar en azından bir kez okunur ve ufak da olsa bir şansınız olur sınavda. bunun bilincinde olarak dalarsınız notlara. 1 bilemedin 2 saat okuyup notların dörtte birini devirirsiniz belki. ama bir yerden sonra vücudunuz yavaş yavaş uykuya yenik düşmeye başlar. işte tam bu noktada bir eşik vardır. bir anda 2 dakika öncesine kadar hayattaki en büyük sorununuz gibi gelen o notları okuma zorunluluğu kaybolur gider. sanki yarın sınava girmeyeceksinizdir, sanki okulun uzaması sizi zerre ilgilendirmeyen bir olaydır. içiniz huzurla dolar, o yatağa yatıp uyuduğunuzda sabah hayata sıfırdan başlayacağınızı, tüm sıkıntılardan arınacağınızı, her şeyin bir şekilde kendiliğinden hallolacağını filan düşünürsünüz. uykunun gücüdür bu işte ve bu düşünceler arasında kapanır gözleriniz. yayları bozuk o uyduruk yatak prenslerin, kralların o görkemli yataklarının konforuna kavuşmuş gibi gelir size. üzerinize örttüğünüz o keçe battaniye, özel olarak dokunmuş ipek bir yorgandır adeta. bunları bir saliseliğine bile hissetseniz artık geri dönüşü olmayan o yola girmişsinizdir, uyumak sizin kaderinizdir artık.
