dünyanın en rezil insanıdırsınız. adınız artık sizin ayşe, fatma değildir sizin adınız kahpe fahişe vb. çirkince sözlerden ibarettir. siz ne kadar kendinizi anlatmaya çalışsanız boşadır konuştukça sanki o çamurda çırpınıyor gibi olursunuz ve daha çok çamura saplanırsınız.
aslında, kimin ne düşündüğü kimin sizin için ne dediği pek önemli değildir. gözünüzde at gözlüğü vardır.
ikinci kadın olmak; kaçamak buluşmalar ve çalınan birkaç dakikalık mutluluk dan ibarettir.
ikinci kadın olmak hiç tanımadığın birinci kadından daha üstün olma çabasında olmak ve ondan daha güzel olma çabasından ibarettir. görmediğin bir insandan nefret etmektir ama farkında mıdır?
ikinci kadın artık kendi çıkarları uğruna bir başka kadına acı verdiğinin
adam; mutlu mudur? aslında hayır ama öyle görünür dışarıya karşı. içi kan ağlasa da belli etmez gerçek duygularını. bir robot gibi yaşamaya başlar. yüzünde zoraki bir gülümseme, yüreğinde korkuları... sonra bir gün "sevdiği ikinci kadına" "ayrılmalıyız" der...
arkasına bakmadan karısın kollarına gider.
peki ikinci kadın ne yapar ;
beklediği bir gündü aslında hep biliyordu gideceğini ama o günün gelmesinden korkardı.
ya karısına dönerse... diye içini kemiren duygu sonunda olmuştu, aslında oda bu durumun bitmesini isterdi sonuçta onun bir ailesi olduğunun farkındaydı ama yapamazdı çünkü o onun ''sevdiği adamdı''' ama hiç başaramazdı.
çünkü bir tarafta birine sığınma isteği, diğer tarafta toplumun baskısı vardır. iki arada bir derede kalmıştır.
ikinci kadın,hayatının önemli bir zamanını heba etmiştir. neden mi? çünkü kadındır. birinin ona vereceği güven duygusu için benliğinden, onu o yapan hislerinden, düşüncelerinden vazgeçmiş, ama yine de terk edilen kadın olmuştur.
