bu gün varlığına inandığım, hatta bana musallat olduklarına kanaat geitrdiğim canlı grubu.
kendilerini ilk farkedişim sınav salonunda oldu. dışarıda güneşten cayır cayır yanarken, içeri girdip de yerime oturduğumda bir anda sırtımda buz gibi bir rüzgar hissettim. sanki etraf kararmaya başlamıştı... neyseki karartı şeker yiyince geçti, az şekerim düşmüşte gözüm kararmış. ne diyordum... heh... onları sonraki farkedişim soru çözümlerini izlerken oldu. o doksan soru çözülene kadar varlıklarını ensemde hissettim. evet, evet sanki ruhumdaki tüm mutluluk emiliyor gibiydi. soruların cevaplarını veren gerizekalılar konuyu uzattıkça ruhumdaki tüm ümidi emiyorlardı sanki... çok korkunç bir deneyimdi.
