sürekli bir dışlanma, sürekli bir hor görülme...
evet arkadaşlar ben zenciyim, kapkara bir zenci.
geçenlerde panayıra gittim, ah gitmez olayıdım. bütün gözler üzerime dikildi birden, içimden sürekli küfür etsemde genede gülümsemek zorunda kaldım. bir yere gidip su içeyim dedim, ilk başta arkamda kimse yoktu, suyu içtikden sonra bir döndüm... arkamda onlarca kişi fotoğraf makinası ile bekliyor. bu sefer dayanamadım ''amınıza gorum sakın çekmeyin ha'' dedim, şaşırdılar. ''bu zenci nasıl bu kadar güzel küfür edebiliyor, hadi bir daha bize küfür et zenci'' dediler. bende dayanamadım ve o insan yığınlarına ''sizin amınıza gorum dağılın buradan'' dedim. sonra hepsi dağıldı. ve bende gecenin geç saatlerinde tekrar sokağa çıkana kadar bekledim...
gecenin geç saatlerinde tekrar sokağa çıktığımda, karanlık, kuytu köşelerden giderek dikkat çekmemeye çalıştım. ilerideki bir çocuk beni görüp, annesini çekiştirerek ağlamaya başladı, ''anne anne, şuradaki adamın kafası yok mu?'' evet benim kafam yoktu. çünkü karanlıkta kafam yokmuş gibi gözüküyordu. daha sonra iyice sinirlenip köşelerden pusa pusa, gizlene gizlene evime kadar geldim. beyazlardan nefret ediyorum, sahi? siyahlar bu kadar kötü mü?
